Została utworzona w 1871 roku przez cesarza Franciszka Józefa I (niem. Franz Joseph I, węg. I. Ferenc József) jako Wyższa Szkoła Realna w Krakowie. W 1896 roku zakończyła się budowa gmachu szkoły przy ul. Studenckiej 12. W 1921 roku szkoła zmieniła profil i otrzymała patrona, powstało VIII Państwowe Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze im. Augusta Witkowskiego. W 1926 roku dzięki zainstalowanej na dachu Szkoły antenie nadawczej wyemitowano pierwszy w Krakowie program radiowy. W 1953 roku zmieniono nazwę na V Liceum Ogólnokształcące im. Augusta Witkowskiego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Dwa lata później z inicjatywy dyrektora Stanisława Potoczka w V Liceum powstał pierwszy w Krakowie Teatr Międzyszkolny. W 1994 roku uczeń szkoły Adam Rycerz został pierwszym stypendystą Ministra Edukacji Narodowej[2]. Dzięki uczestnictwie uczniów liceum w olimpiadach liceum znajduje się w czołówce rankingów szkół średnich.

Szkoła powstała w 1989 roku. W klasie I uczniowie realizują podstawę programową w I semestrze, praca na poziomie rozszerzonym rozpoczyna się od II semestru dzięki czemu uczniowie mają więcej czasu na realizację tych przedmiotów niż w szkole publicznej. W ramach zajęć uczniowie mają 5h lekcji angielskiego oraz 4h drugiego języka do wyboru francuskiego, niemieckiego, hiszpańskiego. Każdy uczeń wybiera własny zestaw przedmiotów. Co roku uczniowie wyjeżdzają na obozy jesienne.

I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie (znane również jako Kolegium Nowodworskie lub Nowodworek, w latach 1818–1928 Gimnazjum św. Anny) – jedna z najstarszych istniejących i nieprzerwanie działających w Polsce szkół średnich o charakterze świeckim. Patronem szkoły jest Bartłomiej Nowodworski.

3 listopada 1883 roku w dwusetną rocznicę zwycięstwa Króla Jana III Sobieskiego pod Wiedniem powołano do życia Liceum, które miało nosić miano tego władcy. Nowe liceum dość szybko zaczęło się rozwijać. Rosła też aktywność samych uczniów. W 1890 roku powstawały pierwsze koła samokształceniowe i rozpoczęto wydawać czasopismo związane z ruchem samorządowym – „Koleżeństwo”. Zaledwie siedem lat później w 1897 roku szkoła otrzymuje na swoją działalność gmach przy ulicy Sobieskiego, w którym do dziś się mieści.

W roku 1954 rozpoczęły się wstępne prace budowlane związane z stawianiem budynku nowej szkoły średniej w Krakowie. Przy wsparciu ówczesnego premiera Józefa Cyrankiewicza oraz inżyniera Józefa Gołębia – autora projektu gmachu, w roku 1955 został podpisany akt erekcyjny nowej szkoły. Ponieważ nie udało się ukończyć budowy na czas, swój pierwszy rok szkolny 1955/56 rozpoczęła ósemka w budynku Szkoły Podstawowej nr 38 przy ulicy Żółkiewskiego. W styczniu roku 1956 szkoła została oddana do użytku, a jej dyrektorem został Włodzimierz Żytyński. Zgodnie z kolejnością przypisano jej miano XI Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie. W roku 1959 utworzono szkołę Przysposobienia Zawodowego przy liceum. W tym samym roku liceum ukończyło 47 pierwszych absolwentów. W roku 1961 nadano szkole imię Stanisława Wyspiańskiego. Numer VIII szkoła nosi od 1962 r, kiedy to włączono do niej Liceum Ogólnokształcące nr VIII działające dotychczas na ul. Podbrzezie 10.

IV Liceum Ogólnokształcące powstało w 1991 roku, funkcjonowało dwanaście lat, ma za sobą bagaż doświadczeń i tradycji. Jako młoda stosunkowo placówka osiągnęliśmy w tym mieście sporo. Wyróżnialiśmy się i wyróżniamy edukacją kulturalną i wychowaniem przez sztukę, współpracą zagraniczną z siedmioma krajami na świecie, edukacją patriotyczną i wyjazdami na Kresy (Litwę, Białoruś, Ukrainę), wymianą młodzieży z Izraelem, licznymi kontaktami z naukowcami, politykami i twórcami kultury. Od pierwszych lat swej działalności IV LO było aktywne na terenie Nowego Sącza, a dzięki swym uczniom stało się znane w Polsce i poza jej granicami. Znani byliśmy z rodzinnej atmosfery stworzonej w pierwszym lokalu - tzw. "Ciuciubabce" przy ul. Jagiellońskiej 61, z przywiązania do szkoły, jakie zawsze okazywali nasi uczniowie i z szeregu inicjatyw podejmowanych w naszych murach. [...] Po 9 latach umacniania naszego gniazda zachwycił się nim rektor PWSZ w Nowym Saczu, zażądał lokalu, a nas po prostu wyrzucił na bruk. Tak zakończył się OKRES ARKADYJSKI w dziejach IV LO.

Początkowo była to niemiecka szkoła średnia Das Städtische Gymnasium zu Kattowitz, otwarta 9 października 1871 roku. Mieściła się w latach 1871−1873 przy ulicy Młyńskiej (kiedyś Mühlstraße), następnie w latach 1873−1880 w budynku u zbiegu ulic Grundmannstraße (obecnie ul. 3 Maja) i Schillerstrasse (obecnie ul. Julisza Słowackiego) − teraz w tym budynku ma siedzibę VIII Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie). 9 października 1900 roku grono profesorskie i uczniowie w uroczystym pochodzie przeszli do nowego gmachu przy ulicy August-Schneiderstraße (obecnie Mickiewicza). Do czasów I wojny światowej było to jedyne liceum w Katowicach. "Mickiewicz" przed I wojną światową nie miał patrona, po plebiscycie patronem został św. Kazimierz, którego wizerunek widniał na sztandarze szkoły. Po włączeniu Katowic w granice Polski w 1922 roku podjęto decyzję o powstaniu Państwowego Męskiego Zreformowanego Gimnazjum Klasycznego, które rozpoczęło działalność 14 września 1922 r. W roku 1934 zmieniono nazwę na Państwowe Gimnazjum i Liceum w Katowicach. W czasie II wojny światowej prowadzone było tajne nauczanie. Dzięki staraniu pierwszych dyrektorów: dr. Zdzisława Obrzudy i mgr. Franciszka Dłużniewskiego szkoła wznowiła swoją działalność 17 lutego 1945 roku. W latach 1948−1949 szkoła została przekształcona w Szkołę Podstawową i Liceum Ogólnokształcące nr 3 w Katowicach. Dotychczas wyłącznie męska szkoła wprowadziła koedukację w 1955 r. Ostatecznie oddzielono dwie placówki, pozostawiając Liceum w starej siedzibie, które 13 maja 1959 r. przyjęło imię Adama Mickiewicza. Od 2006 liceum posiada własną gazetkę szkolną "philaretos".

VI Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza jest jednym z najstarszych liceów w Krakowie. Powstało w 1902 roku jako filia Państwowego Gimnazjum św. Jacka. W 1919 szkołę przekształcono w samodzielny zakład nadając jej nazwę – VII Państwowe Gimnazjum Realne. Sześć lat później nadano jej imię Adama Mickiewicza, jednego z największych polskich poetów. W dziejach liceum wielokrotnie zmieniano nazwę szkoły, aż do roku 1967, kiedy to ostatecznie przyjęto nazwę VI Liceum Ogólnokształcące im. A. Mickiewicza. Szkoła wielokrotnie zmieniała także swoją siedzibę. W latach 80 mieściła się w budynku przy ul. Skałecznej (gdzie obecnie znajduje się seminarium ojców Paulinów). W roku 1992 liceum przeniesiono na ulicę Wąską 7 (gdzie podczas okupacji był obóz - o czym wspomina tablica na murze szkoły).

storia Zespołu Szkół Salezjańskich w Krakowie zaczyna się na przełomie 2001 i 2002 roku. Wtedy to, wśród nieformalnych rozmów władz miasta i przedstawicieli krakowskiej inspektorii salezjanów, pojawił się pomysł oddania salezjanom pod opiekę jednej z krakowskich szkół. Wkrótce nieoficjalne rozmowy przerodziły się w poważne negocjacje pomiędzy księdzem inspektorem Tadeuszem Rozmusem, a panią wiceprezydent miasta Teresą Starmach. Wybór padł na Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 42, w którego skład wchodziły Szkoła Podstawowa nr 84 i Gimnazjum nr 38.

IV Liceum Ogólnokształcące powstało w 1991 roku, funkcjonowało dwanaście lat, ma za sobą bagaż doświadczeń i tradycji. Jako młoda stosunkowo placówka osiągnęliśmy w tym mieście sporo. Wyróżnialiśmy się i wyróżniamy edukacją kulturalną i wychowaniem przez sztukę, współpracą zagraniczną z siedmioma krajami na świecie, edukacją patriotyczną i wyjazdami na Kresy (Litwę, Białoruś, Ukrainę), wymianą młodzieży z Izraelem, licznymi kontaktami z naukowcami, politykami i twórcami kultury. Od pierwszych lat swej działalności IV LO było aktywne na terenie Nowego Sącza, a dzięki swym uczniom stało się znane w Polsce i poza jej granicami. Znani byliśmy z rodzinnej atmosfery stworzonej w pierwszym lokalu - tzw. "Ciuciubabce" przy ul. Jagiellońskiej 61, z przywiązania do szkoły, jakie zawsze okazywali nasi uczniowie i z szeregu inicjatyw podejmowanych w naszych murach. [...] Po 9 latach umacniania naszego gniazda zachwycił się nim rektor PWSZ w Nowym Saczu, zażądał lokalu, a nas po prostu wyrzucił na bruk. Tak zakończył się OKRES ARKADYJSKI w dziejach IV LO.

I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Długosza w Nowym Sączu – najstarsza szkoła średnia w Nowym Sączu i regionie. Obecnie Liceum tworzy wraz z Gimnazjum nr 1 im. Jana Długosza Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 im. Jana Długosza w Nowym Sączu.

II Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej w Radomiu – szkoła ponadgimnazjalna założona w 1902. W 1932, w 90. rocznicę urodzin patronki, otrzymała sztandar. Autorami hymnu szkolnego "Gdy słońce się wynurza..." są Adrian Szary, Michalina Malczewska oraz Krzysztof Pszczoła. Jednym z absolwentów liceum był prof. Leszek Kołakowski. Szkołę tę ukończyła również była Prezes Rady Ministrów Ewa Kopacz.

Szkoły jezuickie – szkoły prowadzone przez zakon jezuitów, w Polsce od 1565. Pojawienie się kolegiów jezuickich (wraz z pijarskimi i teatyńskimi) było przełomem w dziedzinie edukacji. Pośród innych placówek oświatowych uważane za najlepsze, kolegia jezuickie rozwijały się najszybciej. Po ogłoszeniu w 1773 roku kasaty zakonu jezuitów w Rzeczypospolitej, zarząd nad szkołami i majątkami przejęła Komisja Edukacji Narodowej, w której działalność włączyło się wielu dawnych jezuitów.

Pierwsze wzmianki o szkole pochodzą z 30.05.1886r. Kolejnym wpisem do kronik było oświadczenie przedstawiciela nauczycielstwa w nowosądeckiej Radzie Szkolnej - Jana Kosmana, który zanotował: "Jako delegat Komisji Nadzorczej byłem na popisie uczniów Szkoły Przemysłowej Uzupełniającej odbytym w Nowym Sączu dnia 29.05.1887r. i z przyjemnością zaznaczam, że trafne odpowiedzi uczniów świadczyły wymownie o sumiennej i gorliwej pracy grona nauczycieli." Założycielem i pierwszym kierownikiem Szkoły Przemysłowej Uzupełniającej był Henryk Kisielewski, kierujący szkołą od początków jej istnienia aż do roku 1891. Kolejnym kierownikiem został Walerian Kraszewski. Za jego kadencji przy Szkole Przemysłowej powstała Szkoła Handlowa Uzupełniająca. Obie te szkoły mieściły się w budynku szkoły im. A.Mickiewicza.

W styczniu Antoni Bieda i Stanisław Ceglarz tworzą na bazie tajnego nauczania prywatne Miejskie Gimnazjum i Liceum Koedukacyjne, w skład którego wchodziło czteroklasowe gimnazjum i dwuletnie liceum o profilu matematyczno-fizycznym i humanistycznym. 21 lutego odbyło się pierwsze posiedzenie Rady Pedagogicznej w składzie: A. Bieda, J. Bednarz, Ł. Borysiuk, D. Borysiukowa, J. Chrobaczek, H. Czarnyński, Sz. Gajewski, W. Hłyń, J. Kalisz, W. Kapturkiewicz, P. Podgórny, M. Pośkówna, Ks. S. Pycior, A. Sidorowiczowa, W. Sułkowski, P. Wróbel, W. Wietrzny, J. Żuławska. 26 lutego rozpoczęły się zajęcia dydaktyczne w budynku obecnej Szkoły Podstawowej Nr 1. Utworzono siedem oddziałów klas pierwszych, dwa oddziały klas drugich, jedną klasa trzecią, jedną klasę czwartą - gimnazjum oraz pierwszą licealną i drugą licealną o profilu matematyczno- fizycznym i humanistycznym.

Przez lata Liceum zmieniało swoją nazwę i siedzibę. Powstało w 1892 roku Cesarsko-Królewskie Gimnazjum nr VI. Gmach ówczesnego gimnazjum mieścił się przy ulicy Adama Mickiewicza około 300 metrów od obecnej lokalizacji. W 1915 roku po połączeniu się dzielnicy Podgórze z Krakowem nazwę ulicy zmieniono na Jana Zamoyskiego. Ośmioklasowe gimnazjum miało charakter klasyczny, nauczano łaciny i greki.